آی مردم آی مردم امون از درد جدائی .بی کس و دل خونم داداش عباسم کجائی؟ آی مردم آی مردم حسینم یاور نداره آی مردم آی مردم غریب و بی کس و زار.آی مردم آی مردم حسینم تشنه اسیره برسین به دادم رو خاکا داره میمیره.آی مردم آی مردم امون از درد جدائی شماها بیچارم کردین با کشتن حسین اسیر و آوارم کردین.آی مردم داداشم جسم زارش غرق خونه روی نیزه ببینین حسینم قرآن می خونه. آی مردم آی مردم غم و غصه ام بی شماره.گوشای رقیه مثل مادر گشته پاره.آی بی وفا مردم شماها چه بد سرشتین جون بر لبم رسوندین حسین رو از من گرفتین.آی مردم آی مردم تا به یار من رسیدین در اوج نامردی سرشو از تن بریدین آی مردم ای مردم تا حسین کشته دیدین معجر از سرها کشیدین.بعد مرگت ای برادر اشک دیده قوت من شد. مردم از هجر تو محملم تابوت من شد.با صدایت ای برادر قلب من رو می سوزوندی.با همون لب های خونی داداش واسه من قرآن می خوندی .داداشم حسینم از غم و غصه شهیدم .چون سرت بر نیزه به دنبال ناقه دیدم.آی مردم آی مردم امون از درد جدائی بی کس و دل خونم داداش عباسم کجائی؟